Ostatnia aktualizacja: 07.03.2009

Wszystko o szczeniakach.


Żywienie, pielęgnacja, socjalizacja itp

  • Wychowanie szczeniąt
  • Fazy rozwoju szczeniaka
  • Żywienie szczeniąt

  • Wychowanie szczeniąt ...

    Zaniedbania w wieku szczenięcym mogą być przyczyną wielu wad. Dokładamy wszelkich starań aby zapewnić szczeniakom możliwie najlepsze warunki. Wszystko po to by pies bez większych wysiłków mógł pokonywać życiowe przeszkody oraz dotrwać godziwej starości-a ponieważ nasi podopieczni żyją od nas krócej nie chcielibyśmy na pewno patrzeć na ich kalectwo...

    Nogi są głównym motorem wprawiającym ciało w ruch. A wady postawy zarówno te genetyczne jak wynikające z zaniedbań w wieku szczenięcym(-np. zmian kształtu kości lub ich układu-) z czasem stają się przyczyną chorób. Początkowo nie stanowią one problemu-jednak pojawią się gdy rośnie i staje się coraz cięższy.

    W przygotowaniu


    Należy więc przestrzegać pewnych zasad (o których będzie mowa później).

    Jako hodowcy dbamy o szczeniaka do czasu znalezienia dla niego nowego domu-później oddajemy go w ręce przyszłego właściciela ... I wtedy staramy się przekazać mu całe to nasze doświadczenie aby nie musiał on uczyć się na własnych błędach.

    Wystarczy tylko poświęcić więcej uwagi i czasu psu w wieku szczenięcym a zrekompensuje się nam to w przyszłości.

    Wkrótce pojawią się tu takie wskazówki...

    W przygotowaniu



    Fazy rozwoju szczeniaka:

    U psa długość każdej z tych faz życia można określić niemal co do dnia. Znajomość krytycznych faz rozwoju psa może pomórz nam w lepszym zrozumieniu jego zachowań. Zdecydowanie zbyt często spotyka się psy, u których zaburzenia zachowania wynikają z ignorancji hodowcy, czy później -właściciela. Psy urodzone w dużych hodowlach, w których selekcjonuje się je pod kątem przyszłej kariery wystawowej, często pozostają u hodowcy dłużej niż 14tyg. Trzymane w kojcu zaczynają zdradzać objawy kenelozy- choroby kenelowej. Trafiając w końcu do nabywcy jako psy kanapowe są tak uciążliwe dla właściciela, ze zupełnie nie spełniają pokładanych w nich oczekiwań. Mają ogromne kłopoty w nawiązaniu kontaktu z człowiekiem i są wyjątkowo mało odporne na stresy. Znakomicie natomiast czują się w towarzystwie innych psów. Wynika to stąd ze przebywając w kojcu szczenięta takie miały zaburzoną fazę socjalizacji (8-12tydzień) O ile nauczyły się w tym czasie nawiązywać kontakt z innymi psami, o tyle nie miały szans na pełny, intensywny kontakt z człowiekiem. Można powiedzieć, że są przesocjalizowane w stosunku do psów, a niedosocjalizowane w stosunku do ludzi.

    Dla kontrastu producenci szczeniąt, którym zależy jedynie na szybkim obrocie, zbierają szczenięta z gniazda bardzo wcześnie, w wieku 4-5 tyg. Maleństwa często są transportowane w kiepskich, stresotwórczych warunkach do handlarzy, sklepów czy nowych domków. Takie szczenięta tracą w swym rozwoju inny ważny okres, w którym przebywając z matką i rodzeństwem uczą się typowych psich zachowań. One już nigdy nie nauczą się co to znaczy być naprawdę psem. Z takich szczeniąt wyrastają często osobniki nadmiernie agresywne, które zwyczajnie nie potrafią współżyć z innymi psami. Są one też bardzo trudne w układaniu, gdyż nie nauczyły się od matki prawidłowego reagowania na jej dyscyplinujące działania.

    Trzeba pamiętać ze szczenięta między 4 a 7 tygodniem życia rozwijają się niezwykle intensywnie. W wieku 7 tygodni ich mózg jest już tak rozwinięty ze łatwo uczą się biorąc przykład z innych.


    Noworodek (0-3dni)

    W tym okresie gdy rozwijają się ich zmysły, szczenięta zaczynają żmudną naukę bycia psem. Początkowo kiedy nieporadnie pełzają po pudle, w którym przyszły na świat, ich zachowanie jest zupełnie "nie psie". W tych dniach szczenięta używają rozwijających się zmysłów do poznawania otaczającego ich świata drogą pozytywnych i negatywnych doświadczeń. Uczą się działać w sposób właściwy swemu gatunkowi. Kiedy na przykład po dotarciu do ścianki kojca szczeniak próbuje się na nią wspinać jak kot, koczy się to zawsze upadkiem na plecy. To negatywne doświadczenie przekonuje psiaka, ze nie może się wspinać jak kot. Kiedy natomiast w trakcie pełzania wokół ścianek kojca szczeniaki wpadają na siebie, ten pierwszy, przypadkowy kontakt jest wstępem do późniejszych zabaw miotowego rodzeństwa, choć początkowo kończy się raczej tym, że przytuleni do siebie malcy zasypiają. To pozytywne doświadczenie prowadzić będzie w przyszłości do typowych psich zachowań.


    Faza psiej socjalizacji (14-49dni)

    Szczenięta swoim wyglądem i zachowaniem zaczynają coraz bardziej przypominać dorosłe psy a ich bezładne i nie skoordynowane działania stają się znacznie bardziej celowe. W improwizowanych walkach używają danych przez matkę Naturę, ostrych jak igły zębów, ucząc się jak mocno należy ugryźć żeby zadać ból. Czując ugryzienia dowiadują się co to jest zadany ból. Zadawanie i poznawanie bólu to jedna z przyczyn, dla których mleczne zęby są tak ostre. W tej fazie rozwoju zęby nie służą do rozrywania mięsa, gryzienia kości, zdobywaniu pokarmu, słowem żadnej z form dorosłej aktywności psów. Mięsnie szczek u szczeniąt są bardzo słabe, niedorozwinięte i w tej fazie rozwoju malcy uczą się dopiero regulować i kontrolować siłę ugryzienia. Głośny pisk ugryzionego w ucho brata jest sygnałem dla gryzącego, że chwyt był zbyt mocny.. ostre odgryzienie jakie otrzymuje w rewanżu jest niezłą lekcją, co znaczy że zbyt mocny chwyt.

    Kiedy faza ta ma się ku końcowi, matki zaczynają odstawiać szczenięta od karmienia mlekiem (czas kiedy to robią jest sprawą osobniczą gdyż niektóre suki są bardziej macierzyńskie od innych) początkowo suka pomrukuje na szczeniaka ostrzegawczo, a kiedy mimo to malec zabiera się do ssania, warczy, patrząc przeszywającym wzrokiem. Może nawet stanąć nad przewróconym na grzbiet szczeniakiem, który na ogół przypłaszcza się do ziemi popiskując. Następnym razem po takiej lekcji ostrzegawcze mruknięcie wystarcza już, aby zdyscyplinować malca

    Jest to jedna z dróg wpajania szczeniętom dyscypliny w tej fazie rozwoju. Niestety wielu niedoświadczonych hodowców uważa takie zachowanie matki za objaw szczególnej niechęci suki do własnego dzieła lub wprost agresji, która zakończyć może się nawet zagryzieniem niesfornego malca, każda suka podejmuje ostre działania dyscyplinujące w stosunku do tego szczeniaka, który przejawia szczególnie dominujący charakter. W zbędnej trosce o życie szczeniaka nowicjusze potrafią nawet odizolować matkę od miotu lub oddzielić od reszty ''zagrożonego'' malca. Niezwykle rzadko zdarza się aby w tym stadium rozwoju suka zagryzła zwoje młode. Jest to natomiast niezwykle ważne, by wszystkie szczenięta pozostawały razem z matką do końca tej fazy rozwoju. Tylko wtedy ich charakter na szanse ukształtować się prawidłowo. Nasza wczesna interwencja w dyscyplinujące działania matki w stosunku do psiaka o silnie dominującym charakterze zaowocuje w przyszłości rozlicznymi kłopotami wychowawczymi, jakie sprawi on swemu właścicielowi.

    Choć w tej fazie rozwoju najważniejsze jest aby szczeniak nauczył się zachowania w stosunku do innych psów, umiał regulować siłę ugryzienia i zrozumiał znaczenie porządku sfory, nie można zapomnieć o znaczeniu kontaktów z człowiekiem, jakie nawiąże w tym czasie.

    Hodowca powinien często brać na ręce każdego szczeniaka, głaskać, delikatnie przewracać na grzbiet, kontrolować stan oczu, uszu, łap, oglądać zęby, pielęgnować. W trakcie tych zabiegów szczeniak nie tylko uczy się, że kontakty z człowiekiem są przyjemnym doświadczeniem, ale też przeżywa, przynajmniej początkowo, lekki stres. Pozwala to na wykształcenie odpowiedniej odporności na stres, niezbędnej w dorosłym życiu. Ze szczeniąt, które w tej fazie rozwoju miały zapewnione zarówno ciepło i bezpieczeństwo opieki matczynej, jaj i przyjemność kontaktu z człowiekiem, wyrastają na ogół prawidłowo przystosowane do życia psy.


    Faza socjalizacji z człowiekiem (7-12 tygodni)

    Nauczywszy się w poprzednich fazach rozwoju jak być psem, szczenięta muszą teraz nauczyć się, jak przystosować się do życia wśród ludzi. Najlepiej aby szczeniak zmieniał dom tuz po zakończeniu siedmiu tygodni. Odpowiedzialny hodowca, mając szczenięta w tym wieku powinien skontaktować się z doświadczonym trenerem psów lub behawiorystą, który przeprowadził by testy charakteru wszystkich szczeniąt w miocie.

    Nie stresujące, przeprowadzone w tym wieku testy pozwolą określić temperament i przyszły charakter malca. Pewna wiedza na ten temat pozwoli wybrać odpowiedniego szczeniaka zgodnie z oczekiwaniami przyszłych właścicieli. Testowane są dziedziczne predyspozycje, odmienne u różnych szczeniąt. Testy przeprowadzone w późniejszym wieku mogą dać wynik zafałszowany wpływami środowiska. Rzadko zdajemy sobie sprawę jak ważna może być rola hodowcy we właściwym doborze pary szczeniak-przyszły właściciel


    Faza ustalania hierarchii (12-16 tygodni)

    Faza ucieczek (4-8 miesięcy)

    Skłonność do ucieczek można by określić jako zew wolności. W tym okresie pies, który do tej pory posłusznie reagował na wołanie i szybko wracał do właściciela, kiedy usłyszy swoje imię , zatrzymuje się, zawiesza wzrok gdzieś w przestrzeni, by w końcu pójść w przeciwną stronę. Wśród dzikich zwierząt jest to zupełnie normalne zachowanie. Znaczy to tyle, że młody samiec lub samica zaczyna rozglądać się za odpowiednim partnerem seksualnym (mniej więcej w tym czasie młode samice mają pierwszą cieczkę) lub postanawia zwiedzić okolicę na własną rękę. Ta faza rozwoju odpowiada wiekowi 14-16lat u ludzi

    Nie znaczy to wcale, że pies ucieka stale przez cztery miesiące. Na ogół trwa to kilka dni, czasami miesiąc, zawsze w tych granicach czasowych. Dalsze, głęboko zakorzenione kłopoty z przychodzeniem psa na wołanie wynika wtedy, gdy odkryje on, że nieposłuszeństwo może być świetną zabawą. Nader zabawne może okazać się spotkanie i pogonienie zająca czy wyjedzenie kanapek, niebacznie pozostawionych przez odpoczywającą na pikniku rodzinę. W końcu atrakcją może być spotkanie młodej chętnej do figli suczki, z którą można ganiać się po parku. Kiedy po dwóch godzinach takiej pysznej zabawy psiak natknie się na wściekłego, nie kryjącego swego zdenerwowania właściciela, trudno się dziwić, że uzna go za zdecydowanie mniej atrakcyjnego od przeżytych dopiero co przygód, a ucieczka będzie się kojarzyć z przyjemnością.

    Wiedząc o tym naturalnym instynkcie, właściciele psów powinni w tym okresie zwracać szczególną uwagę na zachowanie swoich podopiecznych. Kiedy zauważą skłonność do nagłego znikania na dobrze sobie znanym terenie, mogą kontynuować spacery w miejsca dotąd psom nie znane. To drugie rozwiązanie wzmocni więź w stadzie i będzie stanowiło znakomitą wskazówkę dla psa, że to właśnie właściciel jest przewodnikiem stada.

    UWAGA! Gdy kupimy starszego psa-trzeba pamiętać o okresie pierwszych 6miesięcy- w których szczególną uwagę zwracamy na skłonność do ucieczek. Pierwsze 3 miesiące w nowym domu to najgorszy okres. Staramy się w tym czasie przekonać psa do siebie, na spacery chodzimy z nim wyłącznie na smyczy, dokładnie sprawdzamy ogrodzenie wkoło domu-nie dajemy możliwości ucieczki, spędzamy z nim większość czasu-staramy się nie zostawiać go samego. Gdy już zauważymy ,że pies jest wystarczająco z nami zżyty możemy stopniowo ograniczyć restrykcje.

    Spuszczanie dopiero co nabytego psa ze smyczy na otwartym terenie-jest bardzo często popełnianym błędem.

    Okres dojrzewania (6-14miesięcy)

    W organizmie psów i suk zachodzą w tym okresie duże zmiany hormonalne. Reakcje organizmu na te zmiany są u psów osobnicze, podobnie jak to jest u ludzkich nastolatków. Dla psów okres dojrzewania jest tak samo trudny. Kiedy ciało zmaga się z ustawieniem nowej równowagi hormonalnej, pojawiają się efekty uboczne. Niektóre zmiany w zachowaniu mogą nawet przestraszyć właścicieli. Klasycznym przykładem jest odmienna niż dotąd reakcja psa na rzeczy dobrze mu znane. Coś obok czego przechodził obojętnie wzbudza w nim teraz złość, agresję lub strach. Niewłaściwa reakcja właściciela na te anomalie zachowania może w dużym stopniu zaważyć na charakterze dorosłego psa. Kiedy np. pies zaczyna na doskonale znane sobie krzesło, które przesunięto w nieco inne miejsce właściciel nie powinien zachęcać go nawet łagodnie, do podejścia i sprawdzenia co to jest. Jeszcze większym błędem będzie wręcz zmuszenie psa aby podszedł do obiektu wzbudzającego lęk, bo na całe życie może mu pozostać uraz, kojarzący konkretne krzesło z czymś przerażającym. Błąd polega tu na połączeniu ośmielenia zwierzęcia z jednoczesnym nagrodzeniem ("Chodź tu, zobacz, dobry piesek") Znacznie rozsądniej uczyni właściciel ignorując fanaberie psa. Powinien usiąść na krześle ze słowami: "nie zachowuj się jak durny pies" i spokojnie poczekać co będzie. Po paru chwilach pies skojarzy "och to tylko to krzesło, nie zorientowałem się, bo je przestawiono" i spokojnie podejdzie do mebla.

    Reakcja właściciela na irracjonalne zachowania dorastającego psa może ukształtować wzór zachowania w całym dorosłym życiu. Może być pewien, że osiągnie skutek odwrotny od oczekiwanego i to zarówno w postępowaniu z psem jak i nastolatkiem, starając się dodawać mu odwagi, stwarzać cieplarne warunki i usuwać wszelkie przeszkody. Z drugiej strony równie złe skutki przyniesie karanie za takie zachowania. Trzeba pamiętać, że w okresie dojrzewania niewiele jest logiki w postępowaniu młodzieży. Swoim zachowaniem właściciel musi upewnić psa, że jego młodzieńcze brewerie nie będą w żaden sposób nagradzane. Jeśli jednak dziwne zachowanie psa powtarzać się będzie przez kilka dni z rzędu, trzeba się zastanowić, czy nie kryją się za nim inne niż dojrzewanie przyczyny.


    Wiek dojrzały (1-4 lat)

    Mniej więcej do 4 miesięcy fazy rozwoju szczeniąt różnych ras pokrywają się. Później pojawiają się pewnie różnice. Generalnie psy małych ras wchodzą w poszczególne fazy nieco szybciej niż dużych. Okres dojrzewania aż do osiagnięcia pełnej dojrzałości trwa od 1roku do 4lat w zależności od rasy i wielkości psa.

    Wraz z osiągnięciem pełnej dojrzałości pojawia się potrzeba przewartościowania hierarchii stada. W tym okresie pies ustala swoją pozycję w stadzie raz na zawsze.

    Jeśli pies ustalając wstępnie swoje miejsce w stadzie (między 12a16 tygodniem) zajął dość wysoką pozycję, może w późniejszym okresie, oczywiście zależnie od temperamentu, podjąć próbę przejęcia przewodnictwa stada. Jego zachowanie może być nawet agresywne w stosunku do właściciela. Czy i jak ta walka się rozegra, zależy w równej mierze od psychiki psa, jak i postępowania właściciela.

    W stadzie wilków Alfa (przewodnik) utrzymuje w stałej dyscyplinie wszystkich niżej stojących członków stada, pilnując starannie aby nie dostały się im należne przywileje. Nie znaczy to wcale, że jest on agresywny-to raczej pozycja w stadzie zmusza go do agresywnego działania. Zachowanie twojego psa w okresie osiągnięcia dojrzałości będzie wynikało z jego doświadczenia w poprzednich fazach rozwojowych oraz ze świadomością, na jak wiele mógł sobie do tej pory pozwolić.

    Każdy właściciel psa powinien być świadomy, że suma doświadczeń, jakie zbierze ich pupil w kolejnych fazach rozwoju, da mu jasny pogląd na własną pozycję w stadzie w chwili osiągnięcia dojrzałości.


    Fazy socjalizacji na podstawie badań Clarence Pfaffenberger


    Do góry

    Żywienie szczeniąt...

    W przygotowaniu




    Design provided by Free Web Templates - your source for free website templates